Półwysep Tarchankut to najbardziej na zachód wysunięty region Krymu. Oddzielony jest on od reszty lądu długim, 27-kilometrowym jeziorem Donuzław. Jego nazwa pochodzi od tureckiego słowa ”tarchan”, które oznaczało „miejsce wolne od podatków” – w XV w. nadawano tu ziemię muzułmańskim duchownym, którzy nie płacili danin państwu.
Miejsce to znane jest z wysokich klifów, których wysokość osiąga nawet 60 m.
Klif, czy też inaczej mówiąc faleza jest pionową ścianą brzegu morskiego i tworzona jest w wyniku podmywania brzegu przez fale (proces abrazji).
Cały ten obszar zbudowany jest z wapieni i margli górnego miocenu i pliocenu, a więc ze skał, które liczą sobie zaledwie ± 5 mln lat. Te same osady ciągną się aż po zapadlisko przedkarpackie i Śląsk. W skałach tych możemy obserwować liczne deformacje tektoniczne, będące następstwem młodej aktywności tektonicznej na tym obszarze – wręcz można się nauczyć jak wygląda klasyczny uskok zrzutowy.
Tutejsza roślinność ma charakter stepowy, a więc typowy dla obszarów o suchym klimacie (nie ma tu wód powierzchniowych, a latem praktycznie nie pada, za to często mocno wieje). Dominują tu trawy, ale dużą rolę odgrywają również różnego rodzaju byliny.