Bakalska Kosa

Bakalska Kosa jest przykładem mierzei.

Kosa jest jedną z akumulacyjnych form rzeźby wybrzeża. Jest wąskim półwyspem piaszczystym, ciągnącym się w przedłużeniu plaży od lądu w kierunku morza, w miejscu, w którym brzeg zmienia kierunek. Powstaje i rozwija się ona wskutek przemieszczania przez prądy przybrzeżne osadów plażowych. A więc w wyniku działania prądów przybrzeżnych następuje ciągłe dostarczanie materiału osadowego z lądu (oczywiście taka dostawa materiału może być zachwiana w wyniku niewłaściwej lokalizacji falochronów i urządzeń portowych). Przy dużej dostawie piasku kosa rośnie wydłuża się i nieraz może sięgać po przeciwległy brzeg zatoki. Kosy, które zamykają całkowicie zatokę nazwane są mierzejami.
Nazwa ta pochodzi od nazwy kosy - narzędzia rolniczego, które ma podobny kształt.
Charakterystyczną cechą wielu kos jest zakrzywienie ich końcowego odcinka, który zwraca się w stronę lądu.

W obrębie kosy wykształciły się niewielkie słone jeziora, które porasta roślinność słonolubna (halofity). Rosną one na podłożu nasyconym dużą ilością chlorków, głównie NaCl, siarczanów i CaCO3 . Charakterystyczną rośliną porastającą tereny wzdłuż Bakalskiej Kosy był soliród (jaki dokładnie tego nie wiem).

Zdjęcia (4)

Komentarze (2)